STOP ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ * STOP ΣΤΑ ΝΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΑ ΛΑΜΟΓΙΑ * STOP ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ * STOP ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ * STOP ΣΤΗΝ ΑΝΗΘΙΚOΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΨΕΥΔΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΩΝ * STOP ΣΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ *

"Η εξουσία χαρίζει τα αγαθά της μόνο σε όσους επιθυμούν να την υπηρετήσουν". Μιχ. Σπέγγος

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Αυτοκτονίες: άνθρωποι και αριθμοί


σκίτσο του Πέτρου Τσιολάκη


Της Αλεξάνδρας Κορωναίου
Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, την τελευταία τριετία έχουν αυτοκτονήσει ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν περισσότεροι από 3.000 άνδρες και γυναίκες διαφόρων ηλικιών και κοινωνικών κατηγοριών. Σοκαρισμένη η ελληνική κοινωνία, αναγνώρισε σε αυτές τις αυτοκτονίες την πιο δραματική συνέπεια της κρίσης.
Τον τελευταίο όμως καιρό παρατηρείται μια προσπάθεια αλλαγής κλίματος.
Συστηματικά προωθείται η άποψη ότι, στον βαθμό που η αυτοκτονία είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο, κακώς ή εσκεμμένα ορισμένοι συνδέουν τις αυτοκτονίες με τα μνημονιακά μέτρα. Γνωστός μάλιστα βουλευτής της συγκυβέρνησης, αγανακτώντας με τους «λαϊκιστές αριστερούς», υποστήριξε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι είναι απαράδεκτο, όταν «ο άλλος» αυτοκτονεί «από έρωτα», να κάνουμε θέμα. Πιο κυνικός ο βουλευτής Άδωνις Γεωργιάδης εκτιμά ότι η αύξηση 17% των αυτοκτονιών είναι μικρή σε σχέση με την ένταση της κρίσης! Φαίνεται πως κάποιοι από τους πολιτικούς μας ανέμεναν πολύ περισσότερους θανάτους με τα μέτρα που εφαρμόζουν. Τόσο φυσικά! Πολύ λυπάμαι που κάποιοι δεν έτυχε να διαβάσουν την εμπειρική μελέτη του Εmile Durkheim με τίτλο «Η αυτοκτονία», η οποία δημοσιεύτηκε το 1897 και αποτελεί σήμερα βασικό εγχειρίδιο των κοινωνικών επιστημόνων. Στο κλασικό του έργο ο «πατέρας» της κοινωνιολογίας έκανε μια επιστημολογική τομή με τις ατομοκεντρικές προσεγγίσεις που αντιμετώπιζαν (και αντιμετωπίζουν) την αυτοκτονία ως αμιγώς προσωπική υπόθεση.
Ο Durkheim -χωρίς να αγνοεί παράγοντες όπως η ατομική ιδιοσυγκρασία, οι ψυχικές παθήσεις, οι παλαιότερες εμπειρίες, η κληρονομικότητα κ.ά.- διαπίστωνε ότι οι αυτοκτονίες παρουσίαζαν αύξηση μετά από μια ανατροπή της κοινωνικής ισορροπίας. Η συγκριτική του προσέγγιση, παρά τις θετικιστικές υπερβολές της εποχής, επιβεβαίωνε την παραπάνω θέση μετά τα γεγονότα του 1848 στη Γαλλία, τον πόλεμο του 1866 στη Γερμανία, την εμπορική επανάσταση στην Αγγλία (1868).
Εδώ κι έναν αιώνα επομένως γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη συσχέτιση ανάμεσα στην αυτοκτονία, τον βαθμό ένταξης των ατόμων στην κοινωνία και την κοινωνική απορρύθμιση. Οταν μάλιστα δεν υπάρχουν κανόνες σε μια κοινωνία, τότε έχουμε τη λεγόμενη «ανομική» αυτοκτονία.
Ωστόσο, η έννοια της ανομίας, που σήμερα έχει γίνει σημαία του επίσημου λόγου εναντίον των πάσης φύσεως διαμαρτυρόμενων πολιτών ή ομάδων, δεν παραπέμπει μόνο στην ατομική παραβατικότητα αλλά και στην παραβίαση κανόνων ή και νόμων από το ίδιο το κράτος και την εξουσία. Αυτή η μορφή ανομίας είναι πιο δυσανάγνωστη αλλά και πιο καταστροφική για τον ατομικό ψυχισμό, καθώς υποκρύπτει τη βαθύτερη αδυναμία της πολιτείας να ικανοποιήσει τις ανθρώπινες ανάγκες.
Σε μια χώρα με παράδοση ελάχιστων αυτοκτονιών, η αύξηση 37% από το 2009 έως το 2011 δεν μπορεί να ερμηνεύεται ως άθροισμα ατομικών περιπτώσεων. Εκτός κι αν η οικονομική λιτότητα προκαλεί μαζική αύξηση των ερωτοχτυπημένων Ελλήνων και δεν το έχουμε καταλάβει. Η κανονικότητα των αριθμών -677 αυτοκτονίες ή απόπειρες το 2009, 830 το 2010, 927 το 2011, 690 μέχρι 23/8/2012- επιβεβαιώνει τη διαμόρφωση μιας συλλογικής ροπής προς την αυτοκτονία.
Οταν δεν υπάρχει συλλογικό όραμα, όταν τα «καλά χρόνια» ανήκουν στο παρελθόν, όταν όσοι εργάζονται ακόμη βυθίζονται απροστάτευτοι στη φτώχεια και την ανασφάλεια, τότε ο δρόμος είναι ανοιχτός στην απόγνωση, άρα και στην αυτοκτονία. Η απόγνωση είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν οι θυσίες είναι άνισα κατανεμημένες και η ανομία προέρχεται από το ίδιο το κράτος (π.χ. υποβάθμιση του προστατευτικού πλαισίου των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, καταπάτηση δικαιωμάτων κ.ά.). 
Χάνεται τότε κάθε αίσθηση δικαίου και η επίκληση του «δημόσιου συμφέροντος» μοιάζει κενή περιεχομένου. Απολύσεις, χρέη, εξευτελισμοί, ματαιώσεις και απογοητεύσεις συσσωρεύονται επικίνδυνα. Σε αυτό το πλαίσιο, η αυτοκτονία δεν είναι «παρά ένα από τα χίλια και ένα συμπτώματα της γενικευμένης, διαρκώς ανανεούμενης, κοινωνικής πάλης, από την οποία παραιτούνται τόσο πολλοί επειδή έχουν κουραστεί να βρίσκονται διαρκώς ανάμεσα στα θύματα»1.
Σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν τη ζωή τους αφόρητη, όχι επειδή έγιναν πιο ευαίσθητοι αλλά επειδή η ίδια η ζωή έγινε πραγματικά αφόρητη. Ανάμεσά τους κάποιοι επιλέγουν τον θάνατο. Το αν είναι πολλοί ή λίγοι δεν θα έπρεπε να έχει καμία σημασία. Ακόμη και μία αυτοκτονία εξαιτίας της βάρβαρης οικονομικής πολιτικής είναι απαράδεκτη κατάσταση, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.
Ας διακηρύσσουν λοιπόν κάποιοι πως δεν φταίει η εφαρμογή των μέτρων τους. Τους απαντούν οι τελευταίες λέξεις του 77χρονου συνταξιούχου που το 2012 αυτοπυροβολήθηκε στην πλατεία Συντάγματος: «Επειδή δεν μπορώ να βρω το δίκιο μου, δεν μπορώ να βρω άλλον αγώνα αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για τη διατροφή μου». Λόγια γεμάτα νόημα για την ανθρώπινη ζωή απέναντι στην ανοησία, τον κυνισμό και τη βαρβαρότητα των ιθυνόντων.


__________________________
http://zeidoron.blogspot.gr

Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Το δεύτερο τεύχος του περιοδικού δρόμου "σχεδία" που πωλείται από άστεγους και συμπολίτες μας που προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες, είναι γεγονός


Το περιοδικό δρόμου "σχεδία" που πωλείται από άστεγους και άνεργους, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Αθήνα στις 27 Φεβρουαρίου.

Τώρα, το δεύτερο τεύχος είναι γεγονός. Με θέματα και ρεπορτάζ για την πόλη (λ.χ. ρεπορτάζ για την περίφημη πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου με τίτλο "Ο δρόμος για τη Δαμασκό), την επανάσταση του ποδηλάτου που ξεκινάει (φυσικά) από την Ολλανδία και φτάνει μέχρι την Καρδίτσα, την αντίσταση (στην κρίση) των κόμικς. Και πολλά άλλα θέματα για την πολιτική, κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική, αθλητική ζωή του τόπου.
Αναλυτικά:
Την Τετάρτη 27 Μαρτίου ξεκινάει το δεύτερο ταξίδι του μοναδικού ελληνικού περιοδικού δρόμου. Ξεκινώντας από κεντρικά σημεία της Αθήνας, περνάει από την Ολλανδία, πριν πάρει το δρόμο για τη Δαμασκό.
Δεν πρόλαβε καλά-καλά να επιστρέψει από το πρώτο, πετυχημένο, ταξίδι της και η "σχεδία" είναι έτοιμη να σαλπάρει για νέες διαδρομές.
Το τεύχος #2 του μοναδικού ελληνικού περιοδικού δρόμου θα σαλπάρει αύριο, Τετάρτη 27 Μαρτίου, όχι για κάποιες θάλασσες, αλλά για τους δρόμους της Αθήνας. Για την ακρίβεια, η "σχεδία" θα διατίθεται σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας (σταθμούς μετρό, ηλεκτρικού, αφετηρίες λεωφορείων, βιβλιοθήκες, πλατείες, πανεπιστημιακές σχολές κ.λπ.) από τους πωλητές της, οι οποίοι φορούν εκείνο το διακριτό κόκκινο γιλέκο, πάνω στο οποίο αναγράφεται το όνομα του περιοδικού, καθώς και η ένδειξη "διαπιστευμένος πωλητής". Στην τσέπη στο δεξί στήθος υπάρχει και μια ταυτότητα με το όνομα και τη φωτογραφία τους και τα στοιχεία του περιοδικού.

Υπενθυμίζεται ότι η "σχεδία", όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες:

Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.
Είναι μια ουσιαστική παρέμβαση στη ζωή κάποιων ανθρώπων. Είναι ένας τρόπος να εξασφαλίσουν ένα μίνιμουμ έστω έσοδο την ημέρα.
Για τις πιο βασικές τους ανάγκες. Τα περιοδικά δρόμου λειτουργούν και ως μέσο απεγκλωβισμού από τον φαύλο κύκλο της κοινωνικής απομόνωσης και του αποκλεισμού. Οι πωλητές της "σχεδίας", μέσα από αυτή τη διαδικασία, παραμένουν ενεργοί, συμμετέχουν, συναλλάσσονται, συνδιαλέγονται με την κοινωνία ολόκληρη. Παραμένουν "εντός", εξακολουθούν να απαρτίζουν ένα ολοζώντανο κομμάτι της.

"121 εφημερίδες δρόμου, 40 χώρες, 6 ήπειροι, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια" είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org). Με την προσθήκη του περιοδικού δρόμου "σχεδία" -το οποίο, ας σημειωθεί, έχει την υποστήριξη του Ιδρύματος "Σταύρος Νιάρχος" - τα μέλη έγιναν 122.






Θεματολογικά, στο δεύτερο τεύχος της "σχεδίας", μεταξύ άλλων, φιλοξενείται ένα ρεπορτάζ ("Ο δρόμος για τη Δαμασκό") για την περίφημη πεζοδρόμηση της οδού Πανεπιστημίου, για την οποία τόσος ντόρος έγινε τις τελευταίες εβδομάδες. Το ρεπορτάζ εστιάζεται στην εμπειρία αντίστοιχων πεζοδρομήσεων στο εξωτερικό, κάποιες εκ των οποίων δεν ανταποκρίθηκαν στις αρχικές προσδοκίες.

Ένα ρεπορτάζ για την "επανάσταση το ποδηλάτου" εστιάζεται στην ολλανδική ποδηλατική εμπειρία (μια εμπειρία που δεν είναι πάντα ευχάριστη), ενώ το θέμα "Εξαγωγές υπάρχουν!" αναδεικνύει επιχειρηματίες συμπολίτες μας που, κόντρα στην τάση και στην κρίση, καταφέρνουν και ανοίγουν δρόμους και αγορές για τα προϊόντα τους στο εξωτερικό.

Στο τεύχος #2 φιλοξενούνται, επίσης, ρεπορτάζ για το νέο χωροταξικό, την περίφημη συμφωνία CETA Ευρωπαϊκής Ένωσης-Καναδά και τους κινδύνους που εγκυμονεί, μια σπουδαία έκθεση κόμικς με θέμα την οικονομική κρίση, αλλά και αποκλειστικό ρεπορτάζ για την προετοιμασία της Εθνικής Αστέγων, εν όψει της συμμετοχής της (το καλοκαίρι) στο 11ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων. Και όχι μόνο.

Στο τεύχος υπάρχουν τρεις συνεντεύξεις.

Η δρ. Εύη Βουλγαράκη, που ηγείται πρωτοβουλίας Χριστιανών ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας μας στη συνέντευξη που παραχωρεί στη "σχεδία" εξηγεί, μεταξύ άλλων, πώς "η Χρυσή Αυγή βρίσκεται στο αντίποδα της χριστιανικής διδασκαλίας".

Η αγαπημένη τραγουδίστρια Ελευθερία Αρβανιτάκη μιλάει για τη μουσική, τους ανθρώπους, την κρίση, αλλά και τη "σχεδία".

Και ο διάσημος βρετανός σεφ Τζέιμι Όλιβερ περιγράφει την πορεία του προς την ηρεμία και αναπολεί τις διακοπές του στην Κρήτη, με την αγαπημένη του Τζούλια.

Και βέβαια, κορυφαίοι Έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους την καθημερινή μας ζωή, την ίδια στιγμή που στις διπλανές σελίδες οι αρθρογράφοι της «σχεδίας» με το μοναδικό τους χιούμορ, πάντα δηκτικό, κριτικό, ευαίσθητο και ενίοτε μελαγχολικό, σχολιάζουν αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #2 της "σχεδίας" που κυκλοφορεί την Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013.

ΥΓ.: Να θυμάστε ότι οι πωλητές της "σχεδίας" δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς, να την παίρνετε!

Χρήστος Δεμέτης
news247 Μάρτιος 26 2013 18:18
www.shedia.gr

info@shedia.gr

O Τσάβες συναντά στον παράδεισο τον Τσε Γκεβάρα και τον Σαλβαδόρ Αλιέντε!

ΚΟΣΜΟΣ


Ενα κομματάκι διαφορετικό animation σποτ προβάλλεται τις τελευταίες μέρες στην τηλεόραση της Βενεζουέλας. Πρωταγωνιστής ο Ούγκο Τσάβες, ο οποίος πηγαίνει στον παράδεισο και συναντά εμβληματικές προσωπικότητες της Λατινικής Αμερικής, ανάμεσά τους τον Σιμόν Μπολίβαρ, την Εβίτα Περόν, τον Σαλβαδόρ Αλιέντε, τον Τσε Γκεβάρα, αλλά και τη γιαγιά του Ρόζα Ινές Τσάβες!





Πηγή: | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/97551#ixzz2P1RcXPNY

Ανεργη μητέρα πήγε να ζητήσει δουλειά και λιποθύμησε από την πείνα!


Μια άνεργη γυναίκα στη Θεσσαλονίκη πήγε να ζητήσει δουλειά από τον γενικό γραμματέα του δήμου και κατέρρευσε μπροστά στα μάτια του από την πείνα!

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα thesstoday.gr, ο γενικός γραμματέας του δήμου Θεσσαλονίκης Θωμάς Ψαράς, φανερά συγκλονισμένος από την εμπειρία που είχε, περιέγραψε ότι μία άνεργη γυναίκα, μητέρα τριών παιδιών με επίσης άνεργο σύζυγο πήγε προ ημερών στο γραφείο του στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να του ζητήσει εργασία. Όπως του εξομολογήθηκε η γυναίκα, «η ΔΕΗ είχε κομμένο το ρεύμα στο σπίτι τους τουλάχιστον έναν μήνα, αφού δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, λόγω της ανεργίας του ζευγαριού. Μάλιστα, η οικονομική κατάσταση της οικογένειας είχε δυσκολέψει τόσο πολύ που δεν μπορούσαν ούτε γάλα για τα παιδιά τους να αγοράσουν».
Την ώρα που γινόταν αυτή η συζήτηση στο δημαρχείο, η άνεργη μητέρα λιποθύμησε μπροστά στον γενικό γραμματέα, ο οποίος κάλεσε γιατρό για τις πρώτες βοήθειες.
«Η γνωμάτευση του γιατρού ήταν συγκλονιστική. Η γυναίκα είχε να φάει τουλάχιστον τρεις ημέρες!».


_______________
Πηγή: Ανεργη μητέρα πήγε να ζητήσει δουλειά και λιποθύμησε από την πείνα! | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/97548#ixzz2P1IameBg